Najstarszy Las w Słoiku – Historia Davida Latimera

David Latimer
Najstarsze znane terrarium “Las w Słoiku” zostało stworzone w 1960 roku przez Davida Latimera z Anglii. Latimer zasadził trzykrotkę (łac. Tradescantia) w dużej szklanej butli i zapieczętował ją, tworząc w ten sposób samowystarczalny ekosystem. Co ciekawe, przez 60 lat rośliny rosły w zamknięciu, a jedyne otwarcie butli miało miejsce w 1972 roku, kiedy to Latimer dolał odrobinę wody. Dziś jego las w słoiku jest uważany za jeden z najlepszych dowodów na to, jak długo taki ekosystem może przetrwać bez ingerencji człowieka.
Patrząc na zdjęcia butli Davida Latimera, można wyciągnąć kilka interesujących wniosków dotyczących zamkniętych ekosystemów:
Samowystarczalność: Latimer pokazał, że rośliny mogą przetrwać w zamkniętym ekosystemie przez dziesięciolecia. Proces fotosyntezy i oddychania rośliny tworzy cykl wody, tlenu i dwutlenku węgla, który pozwala na samoregulację systemu bez potrzeby interwencji człowieka.
Równowaga ekosystemu: Patrząc na stan rośliny w butli, można zauważyć, że roślina osiągnęła równowagę, w której dostępne zasoby (światło i woda) są efektywnie wykorzystywane.
Zdolność roślin do adaptacji: Pomimo ograniczonej przestrzeni, trzykrotka Davida Latimera przystosowała się do warunków panujących w butli. Wskazuje to, że rośliny mają dużą zdolność do adaptacji i mogą rozwijać się nawet w izolowanych środowiskach, pod warunkiem że mają dostęp do podstawowych zasobów, takich jak światło.
Wpływ światła: Zdjęcie pokazuje, że światło odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zamkniętego ekosystemu. Latimer trzymał butlę w miejscu, gdzie docierało naturalne światło, co zapewniało energię niezbędną do fotosyntezy.
Wnioski te pokazują, że zamknięte ekosystemy, o ile są dobrze zaprojektowane, mogą funkcjonować długoterminowo bez ingerencji zewnętrznej, o ile utrzymana jest równowaga między roślinami, zasobami a światłem.