Moja edukacja – byłam jedną z tych niesfornych dzieci. Czy to wynikało z tego, że dorastałam w domu, w którym relacje ojciec córka były od najmłodszych lat ciężkie? Każdą klasę w liceum spędziłam w innej szkole. Już wtedy też moje pasje i zainteresowania przebijały ponad naukę, może dlatego, że czułam się w nich najbardziej pewnie? Byli oczywiście nauczyciele, którzy swoim stylem lekcji i sobą przyciągnęli mnie na dłużej. Byli też tacy przez których płakałam i nie chciałam wracać do szkoły, czy przez których wymyśliłam sobie chory do wycięcia wyrostek. Bywało różnie. Moje zachowanie wykraczało poza typowe, oczekiwane ramy uczniowskie, w dodatku moja nieszablonowa głowa. Przykład z lekcji polskiego, temat wiersz. Interpretacja – jak może być błędna i oceniania, skoro jest to subiektywne działanie w którym człowiek analizuje, ocenia i wyciąga wnioski na podstawie dostępnych informacji i wchodząc głębiej w oparciu o swoje własne doświadczenia, fantazje i odczucia. Recytacja wiersza przed całą klasą – dla wielu dzieciaków trauma.
Lubiłam przyrodę, fizykę, wf, historię już mniej, ponieważ tak ciekawy temat był ubierany w nudne, płowe książki z których po prostu nie miałam motywacji się uczyć. Po liceum sama zaczęłam ją odkrywać.
W mojej towarzyskiej przestrzeni było kilka dziewczyn, ale raczej trzymałam z chłopcami lub sama. Każdy w tym wieku pragnie przynależności, akceptacji, pragnie być widzianym. W jednym liceum zaznałam sporo zazdrości i agresji ze strony kilku dziewczyn. Piszę o tym wszystkim, ponieważ edukacja to nie tylko wrycie książek do głowy i oceny, ale jedno z najważniejszych doświadczeń, które buduje naszą dorosłość. W gabinetach psychologicznych tysiące szkolnych historii dziennie wylewa się przez łzy. Szkolne lata mają ogromny wpływ na to jakimi jesteśmy dorosłymi. Bardzo żałuję, że w państwowych szkołach nikt nie uczy inteligencji emocjonalnej, że tak pierwotna seksualność zakopywana jest pod dywan a od najmłodszych lat w nas kipi.

Po liceum nie miałam ochoty na obranie jednego kierunku. Nie urodziłam się z natury lekarzem, psychologiem, czy chemikiem. Nie było tematu, który mnie do siebie przyciągnął i na który zdecydowałabym się wejść na następne lata. Niektóre umiejętności są trudne do nauczenia się w tradycyjny sposób, ja miałam je w sobie. Coś co wyróżnia jest wynikiem eksploracji różnych dziedzin, rozwijaniem swojej intuicji i kreatywności. Najbardziej naturalne dla mnie było zdobywanie ich poprzez działanie i eksperymentowanie. Wierzę w praktyczne doświadczenia i autentyczności ponad formalne kwalifikacje. 

‘Wasz czas jest ograniczony, więc nie marnujcie go, żyjąc cudzym życiem. Nie wpadajcie w pułapkę dogmatów, żyjąc poglądami innych ludzi. Nie pozwólcie, żeby hałas cudzych opinii zagłuszył wasz własny wewnętrzny głos. I najważniejsze – miejcie odwagę kierować się sercem i intuicją. W jakiś sposób wiedzą już, kim naprawdę chcesz się stać. Wszystko inne jest drugorzędne. ‘ Steve Jobs

Wizje mojej rodziny na moje życie miażdżyły moje pasje i zainteresowania po kolei. Miałam zająć się czymś “prawdziwym” co da mi w życiu zarobić na tak zwany chleb. Stawiano mi warunki, dostaniesz to jak zrobisz to. Dlatego zgodziłam się, że pójdę do szkoły, zejdę na ziemię i zrobię “porządny zawód” cokolwiek to znaczy. Z racji precyzji i manualnych zdolności – miałam zostać protetykiem stomatologicznym. Gdyby można było porównać mnie wtedy do ryby, byłabym tą najbardziej zdeterminowaną – łosiem, który uparcie i naturalnie podąża za swym instynktem pod prąd, w górę rzeki. Moja edukacja była dla mnie jak praca, dostawałam od rodziców miesięczną wypłatę na podstawowe życie we Wrocławiu, za to że chodziłam do szkoły. W pierwszym dniu, kiedy dostałam informację, że się dostałam, wiedziałam, że nie będę w tej dziedzinie pracować i że te pieniądze pomogą wypełnić mi moje cele. W szkole spotkały mnie dobre doświadczenia, miałam konkretne prowadzące, moja grupa była energetycznie zgrana, dlatego gdy przychodziłam na zajęcia, to z sympatią. Od egzaminu do egzaminu i tak minęło 2,5 roku. Szkołę skończyłam mając na koncie agencję Fuku Models i Hostessbooking.pl i całą masę przeżyć w których wtedy chciałam być.

“Gdyby dzisiaj był ostatni dzień mojego życia, czy chciałbym robić to, co mam dzisiaj robić?”. I ilekroć odpowiedź brzmi „nie” przez zbyt wiele dni z rzędu, wiem, że muszę coś zmienić … prawie wszystko – wszystkie zewnętrzne oczekiwania, wszelka duma, wszelki strach przed zawstydzeniem lub porażką – te rzeczy po prostu bledną w obliczu śmierci, pozostawiając tylko to, co jest naprawdę ważne. Pamiętanie, że umrzesz, jest najlepszym sposobem, jaki znam, aby uniknąć pułapki myślenia, że masz coś do stracenia.” Steve Jobs